Öldüğünde hepimiz çok üzülmüştük, çünkü Barış Manço herkesin sevdiği; sevmese bile nefret de edemediği ve saygı duyduğu, ülkenin en şahsına münhasır insanlarından biriydi. “Beni ölüm günümde değil, doğum günümde hatırlayın.” demiş söylenenlere göre, ki zaten öldüğüne üzülmekten ziyade ne kadar dolu ve güzel yaşadığına, dünyaya iyi ki geldiğine sevinilecek bir insan olmayı da başarmıştı Barış ağabeyimiz.
Barış Manço, Türkiye’de pop, rock ve folk müzik üzerindeki yenilikçi yaklaşımlarıyla Anadolu rock akımının en önemli müzisyenlerinden biri oldu. 1970li yıllarda gruplarıyla türküler yorumlayan Manço, dönemin progresif ve saykedelik rock müzik akımlarını yerel müziğimizle çok kararında sentezleyip kendine has Anadolu rock tınısının mimarlarından biri olmuştur. İlk dönemlerinde yaptığı saykedelik “Trip Fairground”dan son dönemlerindeki makamlı, tanburlu “Sakız Hanım ile Mahur Bey”e, rock müzisyenlerinden popçulara ve hatta Kabus Kerim gibi DJlere, herkesin hayatına az çok sirayet etti barış Manço müziği.
Son yıllarda “Kolbastı” olarak elektro düğün tınısında icra edilen “Dere Boyu Kavaklar” türküsünün Manço ve ekibi tarafından 1978 tarihli yorumundaki ince enstrüman icracılığı ve düzenlemeyi en sağır kulaklar bile rahatlıkla fark edebilir.
Şarkılarında değindiği toplumsal konular, yerel hikaye ve deyimler üzerine kurulu sözleri ile Manço, müziğindeki çeşitlilik ve deneyselliği söz yazarlığında da gösteriyordu. Barış Manço’nun jest ve mimik kullanımı ise müzisyenin performanslarına bambaşka bir boyut ve anlam kazandıracak kadar yoğun seviyedeydi. Müziği, duruşu, giysileri ve beden diliyle tam bir sahne devi olan müzisyen, şarkılarındaki anlatımları duymadan da duyabileceğimiz kadar açık ve büyük bir işaret/beden dili de yaratmıştı.
Manço’nun el hareketleri ile şarkı söylemesinin spesifik bir örneği aşağıdaki Halil İbrahim Sofrası klibinde. Çözünürlüğü en iyi olan videosu buydu, fakat bu videoda da ses ve görüntü arasında bir senkron kayması var. Ama zaten sesi kapatıp Barış ağabeyin el hareketlerinden de şarkıyı takip edebilirsiniz.
Sahnesinin yanı sıra tek filmlik bile olsa sinemada da boy gösteren Manço, 1975 tarihli “Baba Bizi Eversene” filminin başrolünü oynamış ve müziklerini yapmıştı.
Yenilik ve farklılığın her zaman hoş karşılanmayabildiği bir toplumda, upuzun saçları, sakalları, takı ve kostümlerini sadece moda olan 60 70li yıllarda değil de hayatı boyunca üstünde taşıyıp insanlara, insanları oldukları gibi kabul etme konusunda yol açan da bir ağabeyimizdi Barış Manço. 1990lı yıllarda yaptığı çocuk programlarından dünya gezilerine, gittiği her yerde ve iletişim kurduğu herkese karşı aynı nazik tavrını koruyan, tıpkı programının ismi gibi “7’den 77’ye” herkesin adamıydı.
Manço, 90lı yılların genç pop müzisyenleriyle beraber “Müsaadenizle Çocuklar” şarkısını seslendirmiş ve bu nostaljik klibi çekmişti.
Müsaade senin Barış ağabey, huzurla uyu.
muziklimevzular.blog 